Υπηκοότητα με φυσικοποίηση: βάσεις, πώς να την αποκτήσετε, συμβουλές

Η υπηκοότητα με φυσικοποίηση δίνει πρόσβαση σε κοινωνικές εγγυήσεις, δικαιώματα ψήφου, ελευθερία κυκλοφορίας και νέες οικονομικές ευκαιρίες. Δεν είναι ένα τυχαίο καθεστώς, αλλά το αποτέλεσμα της συνεπούς εκπλήρωσης των απαιτήσεων που έχουν τεθεί στη νομοθεσία της συγκεκριμένης χώρας. Σε αντίθεση με το δικαίωμα κατά τη γέννηση, αυτή η διαδρομή απαιτεί αποδεικτική πιστότητα, πραγματική συμβολή στην κοινωνία, γνώση των τοπικών κανόνων και προθυμία να ακολουθήσει κάποιος μια πλήρη διαδικασία.

Βασικές προϋποθέσεις φυσικοποίησης: πάνω σε τι βασίζεται το δικαίωμα

Για να αποκτήσετε υπηκοότητα με φυσικοποίηση, πρέπει να πληροίτε τις βασικές κριτήρια. Οι χώρες τα διαμορφώνουν με βάση το μοντέλο του φίλτρου προσαρμογής. Για παράδειγμα, στην Πορτογαλία, ο αιτών θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, πιστοποίηση γνώσης της πορτογαλικής γλώσσας, πηγή εισοδήματος και έλλειψη ποινικού μητρώου. Υποχρεωτική προϋπόθεση είναι η εγγραφή σε μόνιμη τοποθεσία διαμονής και φορολογικός αριθμός.

Καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία παίζουν:

• διαμονή στην επικράτεια της χώρας – με συνεχή χρονική διάρκεια από 3 έως 10 χρόνια ανάλογα με την νομική δικαιοδοσία;
• κατοικία – πραγματικό κέντρο ζωτικών συμφερόντων;
• ενσωμάτωση στην κοινωνία – γνώση της γλώσσας, ιστορίας και παραδόσεων;
• φήμη – έλλειψη ποινικών και διοικητικών παραβάσεων;
• εισόδημα – επίσημη επιβεβαίωση οικονομικής ευημερίας;
• πιστότητα στη συνταγματική τάξη – όρκος ή δήλωση πίστης.

Αυτά τα κριτήρια αποτελούν τη βάση των προϋποθέσεων φυσικοποίησης, ανεξάρτητα από τη χώρα υποβολής. Για παράδειγμα, στη Γερμανία είναι σημαντικό όχι μόνο να ζήσετε 8 χρόνια, αλλά και να επιδείξετε ενσωμάτωση – γλώσσα, συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, σταθερή απασχόληση. Και στον Καναδά ισχύει το σύστημα βαθμολόγησης που λαμβάνει υπόψη την εκπαίδευση, την εργασιακή εμπειρία, τη γνώση της γλώσσας και το καθεστώς κατοίκου.

Πώς να αποκτήσετε υπηκοότητα με φυσικοποίηση: βήμα προς βήμα λογική

Η διαδικασία φυσικοποίησης διαμορφώνεται ως γραμμική νομική διαδικασία. Ξεκινά με τη νομιμοποίηση της παραμονής – άδεια διαμονής που μετατρέπεται σε Μόνιμη Κατοικία. Στη συνέχεια απαιτείται η επιβεβαίωση του επιπέδου προσαρμογής, η καταβολή τελών και η επιτυχής εξέταση των υποχρεωτικών εξετάσεων.

Στις περισσότερες χώρες, η υποβολή αίτησης γίνεται ηλεκτρονικά ή γραπτώς μέσω των μεταναστευτικών υπηρεσιών. Για παράδειγμα, στην Ισπανία, ο υποψήφιος πρέπει να υποβάλει τα έγγραφα προσωπικά, να παρακολουθήσει συνέντευξη και να περιμένει την απόφαση εντός 1 έτους. Σε αυτό το στάδιο, σημαντικό είναι ένα νομικά καθαρό πακέτο έγγραφων: διαβατήριο, Άδεια Παραμονής/Μόνιμης Κατοικίας, φορολογικές και εργασιακές πιστοποιήσεις, πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, ποινικό μητρώο.

Το τελικό στάδιο είναι η υποβολή όρκου και η καταχώρηση στο κρατικό μητρώο πολιτών. Μετά από αυτό, εκδίδεται το διαβατήριο. Έτσι διαμορφώνεται το αποτέλεσμα – η απόκτηση υπηκοότητας από αλλοδαπό, νομιμοποιημένη στα πλαίσια της νομοθεσίας της χώρας.

Παραδείγματα διαφορετικών προσεγγίσεων: χαρακτηριστικά της φυσικοποίησης στην Ευρώπη

Στην Ελλάδα ισχύει το σύστημα του “διπλού ελέγχου” – από το μεταναστευτικό γραφείο και το υπουργείο Εσωτερικών. Η διαδικασία απαιτεί τουλάχιστον 7 χρόνια νόμιμης παραμονής, γνώση της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος. Η συνέντευξη γίνεται με τη μορφή δομημένου τεστ, συμπληρωμένου με προφορικό μέρος. Ο αιτών πρέπει να αποδείξει συμμετοχή στην πολιτιστική, οικονομική ή εκπαιδευτική ζωή της χώρας.

Η Τσεχία απαιτεί τουλάχιστον 5 χρόνια Μόνιμης Κατοικίας, ενεργή απασχόληση, επιβεβαίωση εισοδήματος και επιτυχή εξέταση στην τσέχικη γλώσσα και τις βασικές αρχές του δικαίου. Το πλεονέκτημα είναι η σαφής λογική εξέτασης και οι τυπικοί χρόνοι έως 180 ημέρες. Η Γαλλία εστιάζει στην ενσωμάτωση – γνώση της γλώσσας στο επίπεδο B1